Melina Merkouri - Omagiu cinematografic

Melina Merkouri

Jules Dassin

Omagiu cinematografic închinat

Melinei Merkouri și lui Jules Dassin

Fundația Culturală Greacă din București organizează, în colaborare cu Institutul Francez, un omagiu cinematografic închinat Melinei Merkouri și lui Jules Dassin.

Sunt proiectate filmele:

Portretul Melinei Merkouri/ Πορτρέτο της Μελίνας Μερκούρη

Niciodată, duminica/ Ποτέ την Κυριακή

Hristos răstignit din nou/ Ο Χριστός ξανασταυρώνεται

Topkapı/ Τοπκαπί

Stella/ Στέλλα

Programul proiecțiilor

Duminică, 28 noiembrie, proiecțiile vor fi precedate de un discurs al dlui Marian Țuțui (Centrul Național al Cinematografului) despre cinematograful grecesc și despre personalitatea Melinei Merkouri. Ora 17.00, Sala ”Elvira Popescu”, Institutul Francez.

Evenimentul are loc cu sprijinul prietenesc al Fundației „Melina Merkouri”.

Locul proiecțiilor: Institutul Francez, Cinematograful „Elvira Popescu” (Dacia 77).

Data proiecțiilor: 28 și 29 noiembrie 2010.

Melina Merkouri s-a născut la Atena, în 1920. A studiat teatrul la Facultatea de Artă Dramatică, pe care a absolvit-o în 1944, şi s-a lansat în anul 1949, interpretând rolul lui Blanche DuBois, în piesa de teatru Un tramvai numit dorinţă de Tennessee Williams. În 1955, îşi face prima sa apariţie cinematografică, în filmul Stella de Mihalis Kakoyiannis. Filmul a fost prezentat la Cannes, în 1956, prilej cu care Melina l-a cunoscut pe regizorul american Jules Dassin, cel care îi va fi alături întreaga viaţă. În 1960 provoacă o puternică impresie la nivel internaţional, interpretând rolul prostituatei din Niciodată, duminica, film regizat de Dassin, rol pentru care a fost distinsă cu Premiul pentru cea mai bună interpretare feminină, la Festivalul de la Cannes (1960), pierzând Premiul pentru rol principal feminin în favoarea lui Elizabeth Taylor. Melina Merkouri a interpretat numeroase roluri principale în filmele regizate de Jules Dassin: Phaidra (1962), Topkapi (1964) şi A Dream of Passion (1978). Ca om politic, Melina s-a făcut remarcată prin lupta purtată împotriva dictaturii militare instaurate în Grecia. În calitate de ministru al Culturii (1981-1989 şi 1993-1994), a făcut eforturi nenumărate pentru a fi înapoiate Greciei statuile de marmură de pe Parthenon. Prin iniţiativele sale, a adus cultura pe primele pagini ale presei internaţionale. Melina a părăsit această lume în 6 martie 1994, lăsând lumii – și Greciei, în special – viziunile sale drept moștenire de preț.

________________________

Κινηματογραφικό αφιέρωμα

στη Μελίνα Μερκούρη και τον Jules Dassin

Η Εστία Βουκουρεστίου του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού οργανώνει, σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο Βουκουρεστίου, κινηματογραφικό αφιέρωμα στη Μελίνα Μερκούρη και τον Jules Dassin.

Προβάλλονται οι ταινίες:

Πορτρέτο της Μελίνας Μερκούρη

Ποτέ την Κυριακή

Ο Χριστός ξανασταυρώνεται

Τοπκαπί

Στέλλα

Η εκδήλωση γίνεται με την φιλική υποστήριξη του Ιδρύματος «Μελίνα Μερκούρη» .

Χώρος προβολών: Γαλλικό Ινστιτούτο, Κινηματογράφο Elvira Popescu (Dacia 77)

Ημερομηνίες: 28 και 29 Νοεμβρίου 2010

Η Μελίνα Μερκούρη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1920, σπούδασε θέατρο στη Δραματική Σχολή του Εθνικού απ’ όπου αποφοίτησε το 1944 και καθιερώθηκε ως πρωταγωνίστρια το 1949 με το ρόλο της Μπλανς Ντιμπουά από το έργο του Τενεσί Γουίλιαμς «Λεωφορείον ο Πόθος». Το 1955 κάνει την πρώτη της συγκλονιστική κινηματογραφική εμφάνιση στην περίφημη «Στέλλα» του Μιχάλη Κακογιάννη. Η ταινία προβλήθηκε το 1956 στις Κάννες όπου η Μελίνα θα γνωρίσει το σύντροφό της δια βίου, Αμερικανό σκηνοθέτη Ζιλ Ντασέν. Το 1960 προκαλεί διεθνή αίσθηση με το ρόλο της Ίλια, της καλόκαρδης πόρνης από την ταινία «Ποτέ την Κυριακή» του Ντασέν, για την οποία τιμήθηκε με Βραβείο Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας στο Φεστιβάλ των Καννών (1960), ενώ έχασε το Όσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου από την Ελίζαμπεθ Τέιλορ. Η Μελίνα πρωταγωνίστησε σε πολλές από τις ταινίες του Ντασέν, όπως «Φαίδρα»(1962), «Τοπκαπί» (1964) και «Κραυγή γυναικών» (1978). Η Μελίνα ως πολιτικός διακρίθηκε για τον αγώνα της κατά της δικτατορίας ενώ ως υπουργός Πολιτισμού (1981-1989 και 1993 -1994) για το φλογερό αγώνα της να επιστρέψουν τα μάρμαρα του Παρθενώνα στην Ελλάδα. Με τις πρωτοβουλίες της έφερε τον πολιτισμό στις πρώτες σελίδες του παγκόσμιου Τύπου. Η Μελίνα «έφυγε» στις 6 Μαρτίου 1994 αφήνοντας πίσω της πολύτιμη κληρονομιά τα οράματά της.