Irene Papas & Kavafis

Κεριά

Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας

σα μια σειρά κεράκια αναμένα —

χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.

Η περασμένες μέρες πίσω μένουν,

μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων·

τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,

κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά.

Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,

και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.

Εμπρός κυττάζω τ’ αναμένα μου κεριά.

Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω

τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,

τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.

Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984

Candles

Days to come stand in front of us

like a row of lighted candles—

golden, warm, and vivid candles.

Days gone by fall behind us,

a gloomy line of snuffed-out candles;

the nearest are smoking still,

cold, melted, and bent.

I don’t want to look at them: their shape saddens me,

and it saddens me to remember their original light.

I look ahead at my lighted candles.

I don’t want to turn for fear of seeing, terrified,

how quickly that dark line gets longer,

how quickly the snuffed-out candles proliferate.

Translated by Edmund Keeley/Philip Sherrard

(C.P. Cavafy, Collected Poems, translated by Edmund Keeley and Philip Sherrard, edited by George Savidis. Revised Edition. Princeton University Press, 1992)